ugly&tasty, omnomnom!

Cześć, kreatywne kobietki!

Pisałam Wam jakiś czas temu o zrobionych przeze mnie pierogach. Dziś zdradzę Wam moją pierogową tajemnicę :-)

Kiedy byliśmy na majówce w Poznaniu, zamówiłam sobie w pewnej restauracji pierogi. Sama restauracja trochę nas zdenerwowała przez nieogarniętą obsługę, ale kiedy dostałam już wyczekane pierogi, to byłam w stanie wybaczyć wszystko. Pierogi nazywały się po ptokach, a na nadzienie składała się pierś z kurczaka, cebula, pieczarki i ser żółty. Wszystko było tak idealne, tak cudowne, że miałam ochotę jeść i jeść... I zjadłam swoją dużą porcję, i wciąż było mi mało!

Znałam tylko składniki, wiedziałam, jak farsz się prezentował i postanowiłam, że koniecznie muszę ten smak odtworzyć w domu. I odtworzyłam. Robiłam wszystko na czuja, tak jak mi się wydawało.

Wyjaśnię jeszcze tytuł posta... Nie wiem, jak wszystkie Mamusie i Babcie świata to robią, że ich pierogi w swej nieidealności są takie śliczne. Takie prawdziwe, piękne i ojej, że można oczami jeść. Może jak sama będę mamusią i babcią, to poznam sekret, ale na razie moje pierogowe próby kończą się podaniem na talerz takich oto niekształtnych (ale pysznych!) baboli:

Tu już prezentują się trochę lepiej...

Cóż, zdradzę Wam mój przepis na farsz :-) Niestety nie pamiętam dokładnych ilości, więc będzie tak, jak mi się wydaje. Nie podaję przepisu na ciasto, bo i tak każdy ma swój najlepszy na świecie przepis rodzinny, prawda? ;-)

Potrzebujemy:

2 pojedynczych piersi z kurczaka, 5-6 dużych pieczarek, kostki sera średniej wielkości, dużej cebuli.

Robimy tak:

1. Piersi z kurczaka kroimy na bardzo drobne kawałki. Takie trochę większe, niż otrzymalibyśmy po zmieleniu mięsa, ale to wciąż muszą być pokrojone kawałki, a nie mięso mielone.

2. Siekamy cebulę. Bardziej drobno niż grubo, ale bez przesady (wyobraźcie sobie teraz całą książkę kucharską napisaną w taki sposób... :D).

3. Kroimy pieczarki. Tak samo jak cebulę, czyli w sam raz (ach, ta precyzja!).

4. Na patelni rozpuszczamy oliwę lub olej wraz z niewielką ilością masła.

5. Wrzucamy na rozgrzaną patelnię cebulę, smażymy pod przykryciem tak, by się zeszkliła. Dodajemy pieczarki, smażymy, aż zrobią się złote. Na końcu dodajemy pokrojoną pierś z kurczaka i smażymy, mieszając co jakiś czas.

6. Pod koniec smażenia przyprawiamy solą i pieprzem. Ja dodałam także trochę ziół prowansalskich, które uwielbiam, jednak przez nie smak odbiegał od tego restauracyjnego. 

Aha! Jeśli w trakcie smażenia na patelni zrobi się zbyt sucho, dodajemy trochę masła (nie oleju czy oliwy). Masło dodaje cudownego smaku – szczególnie pieczarkom. Omnomnom...!

To wszystko przerzucamy z patelni do jakiegoś szerokiego naczynia i odstawiamy, aż zupełnie wystygnie.

W tym czasie żółty ser kroimy w drobną kosteczkę. W sumie można też zetrzeć ser na tarce o dużych oczkach.

Po ostygnięciu usmażonego farszu, dorzucamy do niego żółty ser i dokładnie wszystko mieszamy. I taką mieszanką nadziewamy pierogi. Będzie pysznie, obiecuję!

Pierogi smakują najlepiej polane roztopionym masełkiem... Mmm... Teraz sama bym je sobie zrobiła, ale niestety praco- i czasochłonne jest to ustrojstwo!

Życzę dobrego apetytu oraz pięknego wieczoru :-) I zapraszam na moje skromne, acz prosto z serca płynące CANDY!